Kokusunda hayaller kurabileceğimiz basit ,küçük mutluluklarımız olsun.Bir bardak çay, bir simit.Sizin hayalleriniz ne kokuyor?En büyük dileğinizin yanına ne yakışıyor?Sıcak simitin bana hatırlattıkları mı hayal kurmama yardım ediyor yoksa ben hayallerimin yanına sıcak bir simit ,üstüne çay mı koyuyorum.Daha da yansın diye mi çaydaki ısrarım yoksa söndürsün diye mi?Sönerse susar mı ,susmak kaybolması için yeter mi?Çaya verdiğim değeri sorgulatmasına izin veremem ,simit kokusunun.O kokmaktan mesul değil ,çaysa yakmaktan.Böyle oturup eşlikler kuruyor kafam.Peyniri ,maydanoza yakıştırıyor.Yoğurdu ,dolmaya.Simiti de çaya.Bunu zorla ben yapıyorum.Belki istemediğinden her defasında boğazımı yakarak geçiyordur.Ben simiti çaya ittikçe mi uzaklaşıyor hayallerim benden.Ben hayal kurdukça mı çay vazgeçiyor simitten?Ne kadar çok soru soruyorum.Cevabını almadığım yüzlerce soruyla yaşıyorum.Sonra gidip hepsini simitten çıkarıyorum.Cevap vermesini beklemiyorum.Ben soru işaretlerimle yaşamayı öğrenmeye...