O kadar uzun zamandır yazmıyorum ki , içimde bir şeylerin öldüğünü düşündüm. Hatta bir sıra bir daha hiç yazamayacağımı dahi. Derin bir uçurumdu bu benim için. Çünkü değerli okur insan bir şeye sevdalandıysa pek ayrı kalamıyor ondan ve bir mesafe girse onunla arana işte o ara bir uçuruma tekabül ediyor. Uzun bir yolculuktan çıktım. Yolculukların tam ortası kimi yazarlar için en iyi an olsa da ben derin bir nefes almadan kalemi elime alamıyorum. Çok iyi bir yol sayılmayabilir çünkü ayrıntılar zihnimin çeşitli köşelerinde çürüyüp gidiyorlar. Çoğu zaman ince ayrıntıların arasında kaybolan ben onların zihnimde yok olmasına nasıl da izin veriyorum? Değerli okur sana benden bir şeyler anlatacağım ve beni anlamanı bekleyeceğim. Benim için bunu yapabilir mi sin? Telaşeli sokaklarda, şekerli patlamış mısır kokusuyla bilmediğim bir ülkede daha güneş doğmamışken okula gidişimi hatırlıyorum. Sarhoşların henüz evlerine girmediği, duraklarda yatarkenki vakitlerden bahsediyorum. ...